Bij Medianeras is niets wat het lijkt. De twee kunstenaars willen onze blik op de wereld veranderen – zowel onze blik op steden en gebouwen als die op mensen en relaties. In de regel voeren ze daarvoor erg androgyne personages, terwijl ook de duizelingwekkend knappe optische illusies waarvan ze zich bedienen voor de nodige verwarring kunnen zorgen. Of niet, want is het ook geen illusie om te denken dat de wereld maar in een paar hokjes valt onder te verdelen?
